In de Mysteriescholen van de oudheid werd uitgegaan van het idee dat leven of bewustzijn de werkzame kracht is achter alle verschijnselen in de stoffelijke wereld. Dat klonk ook door in de toenmalige wetenschap. En ook nu begint dit idee weer door te dringen in de hedendaagse wetenschap, zoals bijvoorbeeld in de fysica, chemie en biologie. Wat kunnen we leren van de universele wetenschap, gebaseerd op de Oude Wijsheid, bij de verdere ontwikkeling van een nieuwe wetenschappelijke mentaliteit? Kunnen we duurzame, universele uitgangspunten formuleren voor een spirituele wetenschap, die tevens aanknopingspunten biedt voor ons ethisch verantwoordelijkheidsbesef?